شکوه 

نه 

شکوهی نداردداما ضعف زبانیست  

که دوکلمه بایک املا دوشکل تلفظ میشود 

ودومعنی ایجادمیکندومگربدبختی های این زبان  

حرامزاده ی مادرقحبه ی شلخته یکی دوتاست؟این زبان وبدبختی 

هایش مثل بدن انسان فرو افتاده از 

بلندائیست که چنان درهم شکسته که به هرکجایش دست بزنی 

ازدردناله اش به آسمان بلندمیشود 

نه شکوهی(به ضم شین)ندارد 

تا دلت بخواهد شکوه(به کسرشین )است 

ومگردرین روزهای خاکستری ونمناک 

ازدوستی که نیست وبه تو بدکرده است جائی جز 

شکوه وگلایه باقی میگذارد؟ 

ومگرآدمی توپ گله رابه زمین کسی نمی اندازد 

که همیشه برایش عزیز بوده است؟ 

توپ توی زمین توست 

چه میکنی؟ 

دلم برایت میسوزد