فیــــــــروزه

فیروزه را چو می نگری چشم را جلاست

فیــــــــروزه

فیروزه را چو می نگری چشم را جلاست

بخشایش

بخشایش

یادت هست پرُسیدی:"بامتخلفین چه بایدکرد؟"

گفتم:"چون انتقام مشکلی راحل نمیکند،خاطی رابایدبخشید."

گفتی:"آنکه می بخشدرنج نمی کشد؟"

گفتم:"گاهی  بخشنده می بخشدنه ازین بابت که بخشوده شده لایق بخشایش است بلکم!ازین بابت که بخشنده مستحق آرامش است ولی به هرحال حکم اینست که میبخشم ولی هرگزفراموش نمیکنم،این تنهاراه جلوگیری ازتداوم خشونت است"

هی!گاگولیان!توکه نبخشیدی درچه حالی؟دلم برایت میسوزد!

نظرات 1 + ارسال نظر
محمد جمعه 23 اسفند‌ماه سال 1387 ساعت 01:20 ق.ظ

خیزران عزیز سلام

انسان بیمار و زخم خورده به دنبال کسی می گردد که تقصیر را به گردن او بیندازد تا بعد بتواند دق دل اش را سر او خالی کند. زیرا انتقام ارام می کند. دستکم مجالی می دهد تا اگاهی را با ایجاد زخمی و دردی شدیدتر در جایی دیگر از نگاه کردن به زخم خود برگرداند. بخشایش هنر جان های آزاده است. و فراموشکاری نشان بی غیرتی ست.

دوست تان دارم
با ادب و احترام

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد