فیــــــــروزه

فیروزه را چو می نگری چشم را جلاست

فیــــــــروزه

فیروزه را چو می نگری چشم را جلاست

نه من نه تو!

نه من نه تو!

تقصیرتونبودونیست دلارام،من بی هیچ گله ای ازتوگذشتم،تقصیرازمن هم نبود،شایداین توبودی که ازمن گذشتی، امیدوارم بی گله گذشته باشی.پس ازاین مصیبت وویرانی من دندان کینه بهم نفشردم ایکاش توهم چنین کرده باشی روانشناسی اجتماعی وتاریخی ما دررگ وپی رفتارهاوکردارهاوگفتارهایش که بازارگرم مکاره‌ی رنجهای عظیم وزخمهای عمیق است نکته‌ی عبرت آموزی داردوآن اینکه ازدلبری ها ودلدادگی های نافرجام بوی نفرت التیام ناپذیری برمیخیزدوساحت وجودآدمی راجولانگاه تلخ ترین تراژدی های ممکن میکندکه حتی تصورش دردرادررگان وحسرت دراستخوان وچیزی نظیرآتش درهرجان پاک وپالوده می ریزد.

 

نظرات 5 + ارسال نظر
نیلوفر پنج‌شنبه 29 فروردین‌ماه سال 1387 ساعت 02:24 ب.ظ http://www.jaduyesokoot.persianblog.ir

سلام به روی ماهت

احساس آرامش میکنم از خوندن نوشته هات
اینکه کینه ی کسی رو به دل نگرفته و دندان خشمی به هم نفشرده ای نشان از بزرگواریه توست عزیز

نیلوفر خوب نیلوفر عزیز
این روزها نه از همان روزهای اول حضورت برایم اهمیت پیداکرده برای کسی که قلم میزندهیچ چیز ارزشمند ترازاحساس رضایت خواننده نیست حالا اگراین حقیقت درمورد خواننده ی ویژه ای تحقق پیدا کند باید احساس خوشبختی کرد
ممنون از حضورگرمت
ممنون از تشویقت
نیلوفر جان خیلی دلم میخواهد بالاخره در نوشتن دستم به (دمب!!!)خری بند بشود میخواهم جان برسر نوشتن بگذارم
به هر حال از لطفی که داری سپاسگزارم
تا پایان بی تو نباشم
باادب احترام بیشترین اشتیاقها ومحبت بی پایان

سنجاقک جمعه 30 فروردین‌ماه سال 1387 ساعت 11:32 ق.ظ

سلام دوست مهربان و عزیز
اکثر ما، آدمها را به خاطر خودمان دوست داریم نه به خاطر هر آنچه هستند و دوست دارند برای همین است که گذشتن از آنهایی که دوستشان داریم مرز باریک عشق و نفرت را به هیچ می انگارد. در پست جدیدت در خیرزان هم نوشتم همه گفتند تقصیر تو بود... و من سکوت کردم کاش می توانستیم حداقل سکوت کنیم و زیبایی عشق را با گرد سیاه نفرت نیالاییم چه فرق دارد؟ اصلا مقصر یعنی چه کاش می توانستیم به جای تقدیر، تغییر را باور کنیم.
با درود و احترام

پی نوشت: راستی می دانی من عاشق شعر با چشم های شاملو هستم که در آخر پستت نثروار به آن اشاره کرده ای. این شعر همیشه و همیشه ورد زبانم است.
ای کاش می توانستند از آفتاب یاد بگیرند
که بی دریغ باشند
در دردها و شادی هاشان
حتی با نان خشکشان....
کاش می توانستیم چون آفتاب بی دریغ باشیم، مگر نه؟

دوست عزیز ومهربان سنجاقک
!_هرکدام ازخیزران-فیروزه-دقیقه نود-پشوتن-ازاوراق زرنگارکتابها-مینیمالنویسی-خورشید-المحاکات فی الصدورالمجادلاتو.....به منظوری به وجودآمده.راستش فیروزه را برای دوستی مینویسم که مردنه نمرد –خودکشی کرد.نه اینکه نباشد هست ولی زنده نیست.زندگی نمیکند.روزگاررا به دُم لابگی میگذراندبنا براین درآن از چیزهائی نوشته میشود که درگذشته زبان مشترک ما بود بنابراین امیداست روایت از شاملورا حمل به سرقت ادبی نفرمائید.بعلاوه جدیدا بهترین شیوه ی نوشتن متن سبک روائی است یعنی اینکه عین یا تغییر یافته ی نوشته ی کسی را در متن جدید میگذارند ودیگر اشاره به مرجع هم نمیکنند این چند خاصیت دارد یک اینکه به آن متن درمتن میگویند که درفیلم وسینما هم رواج دارد دویُم اینکه اهل فن تشخیص میدهند ولذت میبرند سه نوشته ی گذشته ها تکرار میشود ودر گوشه ی کتابخانه ها خاک نمیخورد شاملو یا نظایرآن به همین دردئ میخورند
ببین آقا!در بوف کور هدایت پدر ادبیات مدرن ایران نسخه ای از یک نسخه ی ابوعلی سینا عینا نوشته شده
این رابیشتردررابطه با پانوشتتان نوشتم
دوست عزیز برای اینکه کارمان به قول بزازها سرتوپ ته توپ نشود تر جیح میدهم اگر شما هم موافق باشید هر کامنت را در رابطه با همان متن بنویسیم البته امر امر شماست

تعبیرشما از دوستی انسانهارادرعرصه های کلی نگری ومثلا میادین هنر وفلسفه وهستی شناسی گاهی هم اخلاق تکثرگرای دوران مدرنیته باوردارم در جوامع بسته ای که سنت مقام شامخ قضاوت رادارد البته که دوستی ها بازگوکننده ی عریان رابطه ی (مالک ومملوک)رادارنددرچنین جوامعی برای برداشت خرمن هم راهی جزاین برای ثبات جامعه وجودندارد.همه را برای خود خواستن-مثل خود خواستن-یک شکل خواستن-هرکه ازمانیست دشمن ماست-خودی وغیرخودی کردن اشخاص ازویژگیهای بارز جوامع زیرسلطه ی سنت است.
بعلاوه دوست ودشمن در گستره ی قوانین وجامعه شناسی وروانشناسی تعابیردیگری دارد.
به هرروی من همیشه ازبه اختصار پرداختن به انسان وحشت داشته ام .انسان عجیب اعجاب برانگیزی است با وجوداین همه مصلح اجتماعی ادیان ومذاهب هنوز فرمول وقواعد پذیرفته شده ای برای اداره ی جوامع نوشته نشده ونوشته نخواهد شدومطلب دشوارتر از این هاست
باری من میدانم که حد اقل بخش واقعی این جریان را با آنچه آرزوهای ماست جداکرد.بشر همنوز که هنوز است بشر میکشد وچشم اندازی هم برای فردانمیشود متصور شد.دنیا کلاس کلاس است باید دیدهرکس در چه کلاسی هست.درروانشناسی انسان هم عشق ونفرت شانه به شانه میروندانسان گفتم هستی رنگین کمان است همه چیزدارد
تنها ابلهان آن را یک دست میخواهند.شیادان درزمین نوید بشت میدهند.بگذارم وبگزرم
با ادب احترام ومحبت فراوان

سنجاقک شنبه 31 فروردین‌ماه سال 1387 ساعت 08:54 ق.ظ

سلام دوست مهربانم
امیدوارم از اشاره ای که به شعر شاملو داشتم، دلگیر نشده باشی. من از این شعر یادگارهایی در ذهن دارم که اگر برایت بگویم مثنوی هفتاد من می‌شود. این شعر همدم شبهای تنهایی، اشک، حرمان، عاشقی و ... های من بوده شاید باور نکنی که چقدر به آن وابسته‌ام، هر بار که از آن می‌نویسم دست و دلم می‌لرزد (حتی الان که دارم برایت می‌نویسم). من در مخیله‌ام هم راه نمی‌دهم که دوست بزرگوار و دانشمندی چون تو اهل سر... ادبی باشد. راستش در مورد تو از فکر کردن به چنین چیزی هم باک دارم چه برسد که آن را بر زبان بیاورم و ممنون از این که درباره متن در متن برایم نوشته بودی خواندم و آموختم تو همیشه برایم حرفهای تازه ای داری... کاشکی می‌توانستم حداقل برای تو آن گونه باشم که هستم... کاش بیشتر مرا می‌شناختی، به هر حال هر کدام از ما گذشته‌ای داریم که خواهی نخواهی بر ما اثر می‌گذارد... قبلا هم گفتم دلم می‌خواهد در دوستی با تو خودم باشم و باور کن باور کن که در این راه نهایت تلاشم را خواهم کرد ولی تو را به خدا آن گونه که نیستم مرا قضاوت مکن...
از تو ممنونم که پیش زمینه ذهنی ات را از راه اندازی وبلاگ فیروزه برایم گفتی حالا با دید بهتری فیروزه را می خوانم و از آن لذت می‌برم.
یادت باشد که دوستی با تو برایم غنیمتی است و آن را پاس می‌دارم و دوستت دارم.
با درود و احترام

دوست ادیب عزیزوبزرگوارم
سلام
یک کلام ختم کلام دوستت دارم
هرتوضیحی وهرزیاده نویسی از جانب من برای بیشتر معرفی کردن خودم است.
خیالت جمع همین جا وهم اکنون به تو حق وتو میدهم این را مینویسم که برای همیشه خیالت را راحت کنم
دوستت دارم بیشترازدیروزوکمترازفردا
مگر جواب کامنتت را در خیزران نگرفتی برایت فرش دلم راپهن کرده ام چیزدیگری هم میخواهی سری است بگو درپای چون توجانانی نثارشود بیدریغ.زیرژایت رانگاه کن من آنجایم راحتی یاناراحت نمیدانم ولی روی زمین محکمی پاگذاشته ای
بردر را باز کن پشت درسبدی از گلهای باغچه ی دلم برایت گذاشته ام چشمت را ببند مجازی است اینگونه رنگ وبویش را بهتر احساس میکنی تو سنجاقک منی همین وبس
با ادب احترام اشتیاقات جان سوز ومحبت بیکران
مگر شعر نصرت رحمانی رادرپشوتن نخواندی اغراق در بطن زندگی انسان جاری است
باز هم بنویسم که دوستت دارم اگرفرصت کردی سری به (برای فردا)بزن کامنت حکیمانه ات را دیدم منهم درحد بی بضاعتیم کامنت گذاشته ام آن را بخوان تو دوست عزیز منی
بازهم دوستت دارم

خارا سه‌شنبه 3 اردیبهشت‌ماه سال 1387 ساعت 08:28 ب.ظ

من عشق را در بستری از بنفشه های معطر بهاری در پرنیان تخیل باورم پاس می دارم.
نفرت را بر ان راهی نیست

از نوشته های پر از احساست انرژی مثبت می گیرم

سلام نازنین
عشق را از تو باید آموخت
داستان تورا باید برسینه ی ستبر کوههای شامخ وطنو نگاشت
دوستت دارم

ازخیزران به خارا چهارشنبه 4 اردیبهشت‌ماه سال 1387 ساعت 04:12 ب.ظ

کامنت خارا
ترسم از روزی که این اشفته دل ویران شود
در خیال ، بی تو بودن ، روز و شب، نالان شود
ترسم از ان روز که در فکر و خیال بی کسی
در تمنای نیاز با تو بودن ، ناز سر گر دان شود
وای اگر ، در سینه اماج درد خسته ام
غم نشیند ، ناله هایم درد بی درمان شود
اتشی در سینه دارم زیر خاکستر خموش
خرمن جانم بسوزد ، دیده ام باران شود
در غم تو همصدا بانی بنالم روزو شب
از نفیرم اتشی بارد ،که سوزد در جگر پنهان شود
گر دلم را می بری مال تو ، بستان ببر
نسپرش در دست غم ، هجران صد چندان شود
بر سر کشته خود ای و مسیحا نفسی
تا که این مرگ دمادم ، لحظه ای اسان شود
چهره در هم می کشم از رنج و خنده بر لبم
کس نبیند ، دل درون سینه ام بر یان شود

پاسخ خیزران
خارای عزیز وگرامی
غزلت به راستی زیباست اگر میل داشته باشی از غزلهایت برایم بفرست تا در لینک ژشوتن چتژش کنم
دوستت دارم
درضمن به لینک خورشید برو وبه آی حرومزاده ها هنوز هم زنده ام نگاه کن

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد